พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ธนาเพรส, 2553. หน้า 18.
เป็นคนพูดมากขณะฟัง เป็นการลบหลู่ผู้พูด ผู้บรรยาย ถึงคราวใช้หูก็ใช้ปากแทน จึงฟังไม่รู้เรื่อง ฟังไม่เข้าใจ 2. เอาคำพูดของผู้ที่พูดแล้วมาพูดต่อ หรือต่อความยาวสาวความยืดในขณะฟัง เพราะมีจิตแข่งดีกับผู้พูด ผู้บรรยาย เนื่องจากการลบหลู่ผู้พูด ผู้บรรยายมาตั้งแต่ต้นแล้ว จึงได้พูดแทนการฟัง ใช้ปากแทนหูในขณะฟัง จึงฟังไม่เข้าใจ 3. พูดปรารภตน พูดแต่เรื่องของตน ไม่สนใจฟัง เพราะมีจิตแข่งดีกับผู้พูด ผู้บรรยาย จิตจึงกระด้าง เมื่อมีจิตกระด้างก็กระทบกับผู้พูด ผู้บรรยายได้มาก ความอัคติ เพราะโกรธ เพราะชัง เพราะกลัว และเพราะไม่รู้ก็เกิดขึ้นในขณะฟัง จึงฟังไม่เข้าใจถลำลึกไปเรื่อย ๆ จนถึงกับลุกออกจากที่ประชุมไปโดยไม่ขออนุญาติ ด้วยเพราะจิตหยาบกระด้าง 4. จิตฟุ้งซ่านขณะฟัง ถือว่าเป็นผู้มีปัญญาทราม โง่เง่า พัฒนาตนเองไม่ได้ หรือพัฒนาได้ยาก เพียงเพราะใช้ปากและหูไม่ถูกกาละเทศะ เนื่องจากคิดเห็นผิดด้วยจิตฟุ้งซ่าน 5.
เนื้อหา 1 ภาษาไทย 1. 1 การออกเสียง 1. 2 รากศัพท์ 1 1. 2. 1 คำนาม 1. 1. 1 คำแปลภาษาอื่น 1. 3 รากศัพท์ 2 1. 3. 1 คำอุทาน 1.